A auto-organización a nivel nacional é fundamental

Na súa toma de posesión como presidente da Xunta de Galiza, Alfonso Rueda reivindicou con todo o cinismo do mundo que o proxecto do PP é o “estilo Galicia”, o que xustificaría os bos resultados nas eleccións, xa que serían unha proba da identificación entre o povo galego e a dereita españolista. Obvia que o censo electoral é de 2.245 mil persoas (excluíndo o voto externo) e que obtivo un respaldo do 32,07%. Vale, non hai dúbidas, o PP foi o partido máis votado entre as persoas que o fixeron, obtivo a maioría dos deputados/as, mais iso non implica que ten o respaldo de todo o povo galego. Unha parte votou por outros partidos e moitos/as abstivéronse. En poucas palabras, en cada tema a Xunta debe gañar as votacións no Parlamento, algo que ten garantido, porén tamén o debate social, e isto non está revalidado máis que parcialmente e depende de cada cuestión, aínda que pretenda ignoralo.

O voto exterior e a igualdade de trato

Non é doado saber até que punto vai incidir o voto exterior nas próximas eleccións autonómicas, mais podería ser decisivo, tanto porque representa un 18% do electorado como porque mesmo que fose unha minoría a que o exercese pode mudar os resultados definitivos nas catro provincias a prol do PP ou das alternativas de oposición. Ou sexa, que se trata de votos que van decidir o futuro das nosas vidas aínda que as decisións que tome a nova Xunta de Galiza non vai incidir sobre este segmento de votantes, porque están vivindo no exterior. Polo tanto neste aspecto teñen unha situación de privilexio, especialmente aqueles/as que naceron no exterior ou son emigrantes que non van retornar.

Que é a igualdade e como construíla

O Presidente da Xunta de Galiza nun acto organizado no Congreso encol do Día da Constitución (española), arroupando a Núñez Feijóo, segundo os medios, e facendo meritos a prol da unidade do Reino de España, destacou que se racha a igualdade de trato coas negociacións bilaterais entre o Governo central e as autonomías. Agora ben iso implica que todas elas, todas, para alén das súas características e evidentes diferencias culturais e na actividade económica, mesmo nas infraestruturas necesarias, non poderían tratar estes temas en reuninos especificas, como o están a facer. Unhas xuntanzas que como non podería ser doutro xeito véñense realizando tanto cos governos do PSOE como cos do PP, mesmo cos máis centralistas, porque non todas teñen as mesmas competencias, polo que aínda que siga imposto o esencial do centralismo non son a reprodución das antigas provincias, houbo unha certa descentralización cando menos nas formas. Por certo, como mínimo, unha nacionalidade, como recolle o Estatuto, é unha nación cando abrangue todo o territorio en cuestión.

Relacións en pé de igualdade

A guerra na Ucraína, polas súas características e o que está en xogo, foi deixando ao descuberto todas as eivas sobre a que se construíu o modelo da Unión Europea e a nova orde neoliberal establecida coa queda da Unión Soviética. Ou sexa, deixou ao descuberto o capitalismo neoliberal. Por exemplo, na teoría, a UE implicaba unha superación da confrontación entre nacións, un modelo que recollía o mellor de ambos sistemas en disputa (socialismo e capitalismo), primando a xustiza social democracia e solidariedade. Axudaba nesta lectura a descolonización (en moitos casos forzada) e o protagonismo dos Estados Unidos como potencia hexemónica, poñendo en primeiro plano os dereitos individuais, mesmo a costa da igualdade, seu carácter cosmopolita (na realidade tamén racista) seus avances tecnolóxicos, e seu control da información e a cultura de masas.

Darlles poder ás forzas propias

As eleccións municipais do vindeiro 28 de maio na Galiza, aínda que non se esperan grandes cambios, a diferenza do que pode suceder nas autonómicas alí onde se realizan no resto do Estado. Mesmo así vanse evidenciar tendencias que marcan os escenarios futuros, especialmente se a abstención se mantén nos valores actuais. Por exemplo: seguirá o empate na porcentaxe das municipais obtida na Galiza no ano 2019 entre o PP e PSOE, que atinxiron respectivamente o 33,35% e o 32,82% do apoio dos que exerceron o voto? Todo fai pensar que non haberá sorpresas, fora do que suceda en Ourense ou Ferrol, onde as enquisas feitas polos distintos medios reflicten diferencias cativas entre a dereita e a esquerda sistémica. Aínda que en Ourense o PP o terá moi complexo acadar a alcaldía xa que necesitaría do apoio de DO, a menos que dimita como concelleiro Jácome ou que DO vote polo PP sen acordo de governo (opcións que non se poden descartar).

As Irmandades da Fala, lingua, soberanía e xustiza social

 

Sen dúbida as Irmandades da Fala foron un paso adiante cualitativo do povo galego non só na defensa e promoción da lingua propia, co isto ten de positivo para a nosa identidade e contribución á riqueza da humanidade, senón tamén na loita a prol da soberanía nacional. A iniciativa para constitución das Irmandades foi de Antón Villar Ponte.

A demografía e o futuro

Cando comecei a comprometerme coa acción política, a mediados da década dos anos sesenta do século pasado como emigrante na Arxentina, apostando pola xustiza social e a soberanía nacional, a cuestión de xénero non tiña a relevancia actual, aínda que a igualdade era un obxectivo na esquerda. Ali as escolas eran mixtas, e en gran parte das empresas nas que traballei, do sector industrial, o persoal feminino era maioritario, e nas organizacións estudantís e políticas que militei a porcentaxe de mulleres era considerábel. Mesmo así existía unha discriminación de xénero nas estruturas de poder e moito machismo. Tampouco tiña o releve actual a problemática ecolóxica, coido que non só polo grao de industrialización do momento senón porque a povoación era moito menor. E esta é hoxe unha cuestión esencial.

A centralidade do traballo

Hoxe o mundo está diante de fondas e complexas transformacións, tanto pola disputa entre potencias, como polos retos ecolóxicos e os límites na existencia de materias primas, agora ben: cantos destes cambios son só de formas e cantos mudan os contidos?… cales cambian as relacións de produción e cales non?… até que punto existe un desprazamento da centralidade cara novas clases ou ficamos só diante da recomposición das existentes?… Por exemplo, como cualificamos e vai incidir o teletraballo. Estas e moitas outras son preguntas importantes, pras que cómpre ter unha resposta axeitada, pra caracterizar correctamente as contradicións e a súa importancia. Unha cuestión básica pra poder avanzar en xustiza social, soberanía, solidariedade…

Bos prognósticos para o BNG

Todo indica que o BNG vaise consolidar non só como terceira forza nas eleccións municipais senón que ademais aumentará a porcentaxe de votos, dado que todas as enquisas danlle un avance significativo en todas as cidades galegas, e seguiría a governar Pontevedra. Unha tendencia que sería o lóxico que se estenda a moitos máis concellos do país tendo en conta a actividade realizada durante estes anos no Parlamento galego, no Congreso dos deputados en Madrid e no Parlamento da UE, e fundamentalmente participando activamente na rúa nos reclamos do povo galego (laborais, sociais, culturais, pola igualdade, ecolóxicos….). Sendo así manteríase a evolución ascendente da fronte nacionalista que xa se deu nas pasadas eleccións de 2019 nas que acadou un 12,47% dos votos, e 451 concelleiros/as; case que o dobre de representación que en 2015 nas que atinxiu só o 6,5%. Lembrar que o recuar de hai unha década foi por mor da conflitividade interna e a ruptura de 2012.

A lista máis votada

A proposta do PP de que governe a lista máis votada nas institucións, o que exixiría unha modificación da normativa, aínda que a primeira vista semelle unha proposta lóxica, cando un partido obtén máis representantes que todos os demais, non é así cando se aplica mecanicamente para dar todo o poder a unha minoría. Ou sexa, a contradición está cando o partido máis votado non atinxe a representación suficiente como para governar en solitario e elude o apoio doutros partidos, e pactar un programa de consenso que conte co aval da maioría. Unha práctica habitual, especialmente nos concellos con máis povoación, onde o voto está máis fragmentado e hai unha vida política máis activa. Forzando unha maioría artificiosa a maior parte da povoación veríase privada da súa participación en moitas medidas tomadas na institución (da que se trate). Cando non se ten á maioría absoluta, ben por falta de votos ou por carecer de pactos con outras forzas, só desposuíndo á maioría do povo da súa representación lexitima é posíbel garantir que governe en solitario o partido máis votado de todos que na práctica son minoría.